Controle, herstel gaat voorspoedig.

Afgelopen vrijdag moest ik weer eens even op controle komen bij de internist. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er zelf niet zoveel van verwacht had en dat bleek ergens ook wel weer. In ieder geval heeft Dr. Troost weer even in m'n hals gevoeld om te kijken of dat er geen nieuwe zwellingen zitten en die zaten er natuurlijk niet. Gelukkig maar, want anders zou het niet goed zijn als ze er wel zouden zitten. Ook kwam er natuurlijk te spraken hoe het met me ging en hoe ik me op het moment voelde. Nou daar kan ik het volgende over zeggen, want wat ik haar heb verteld ga ik nu ook vertellen.

Ik kan zeggen dat ik wel verbeteringen zie en voel, maar het gaat zeker niet hard. De vermoeidheid is iets waar ik dagelijks tegenaan loop, maar waar ik me zeker niet altijd aan wil storen. Ik heb voor mezelf besloten om gewoon aan te pakken en te zorgen dat ik m'n eigen herstel kan bevorderen. Vorige week ben ik min of meer nood gedwongen weer een beetje actief geworden de krantenbezorging 's morgens. Er lagen op dat moment ineens zoveel wijken open doordat mensen ziek waren of er mee gestopt waren. Ik ben weer een krantenwijk gaan rijden en dat viel de eerste paar dagen behoorlijk tegen. Ineens moest ik wel doorbijten als het om vermoeidheid ging, maar ik merkte ook wel weer dat het juist ook wel weer goed was om even door te pakken en niet toe te kunnen geven aan de lichamelijke malaise. Na twee dagen ging het al een stukje beter en ik moet zeggen dat ik er best wel plezier in had. Ik heb zelfs een dag moeten fietsen omdat m'n brommer een lekker band had. Nu had ik wel het voordeel dat het een elektrische fiets was, dus ik hoefde niet alles op eigen kracht te doen. Al met al kan ik zeggen dat je wel moet luisteren naar je lichaam, dus als ik klaar was met het bezorgen ging ik eerst wat eten en daarna ging ik toch weer even een paar uurtjes naar bed. De rest van de dag houd ik me dan bezig met wat huishoudelijke dingen en niet te vergeten 2 a 3 keer per dag met de honden naar buiten. In de middag was ik al enige tijd weer actief met de kranten en dat is maar goed ook, omdat stilzitten geen optie is.
Ik merk zeker doorat ik gewoon door ga m'n conditie op deze manier weer langzaam terug op het oude niveau kan krijgen en dat is echt mijn drijfveer. Ik moet wel zeggen dat ik in de avonden meestal al wel vroeg op bed lag, want na een dag actief bezig zijn is de koek toch aardig op om zo maar eens te zeggen. Natuurlijk kan ik zeggen dat het actief bezig zijn het zelfde is als voordat ik kanker had, maar ik hoop dat dit met de tijd vanzelf weer goed gaat komen.

Verder moet ik zeggen dat ik de laatste tijd heel veel last heb van m'n spieren in m'n rug en dat is soms behoorlijk vervelend. Wanneer ik heel veel last heb van m'n rug, dan kan ik meestal maar slecht slapen. Meestal leg ik dan ook maar twee kussens op elkaar, want op die manier kan ik dan nog een beetje slapen. Binnenkort ga ik toch maar eens even naar de fysiotherapeut om het wat los te laten maken. Verder ben ik aardig tevreden met zoals het gaat en dat was de internist ook, want ze vond dat ik het allemaal goed op pakte om tot een goed herstel te komen. Toch heeft ze me nog naar een oncoloogverpleegkundige doorgestuurd, zodat ze me daar nog even wat uit konden leggen over het programma Herstel & Balans. Nou ik moet zeggen dat het me behoorlijk aansprak maar ik denk niet dat ik het ga doen, want op zich vind ik dat het prima gaat zo en ik hoop in mei even een maandje ertussen uit te kunnen.

In ieder geval gaat het helemaal goed en verwacht ik dat alles gewoon goed blijft gaan en dat verwacht te internist ook. In ieder geval in April nog even een controle scan maken en nog even wat bloed laten prikken en dan ben ik daar voorlopig weer vanaf. Ik kan ook echt met een oprecht gevoel zeggen dat ik genezen ben van m'n kanker en dat ik gewoon weer goede toekomstige perspectieven heb.

M'n haar groeit behoorlijk hard en daar sta ik echt van te kijken en volgens mij heb ik veel meer haar terug gekregen als dat ik hiervoor had. In ieder geval merk ik het wel aan m'n baard dat ik meer haar heb. Ook is het zo dat m'n baardgroei veel harder gaat als hiervoor, dus dat wordt vaker scheren.

Wat ik echt geleerd heb is om niet bij de pakken neer te gaan zitten, hoewel ik dat al wel geleerd had. Toch heeft dit me nog meer doen beseffen dat in dit geval even door de zure appel heen bijten echt een must is om er weer een beetje goed bovenop te komen. Natuurlijk moet ik echt wel op m'n grenzen letten, want het is ook niet de bedoeling dat ik heel ver over m'n grenzen heen ga. Een beetje erover heen gaan is niet erg, want dat zorgt er echt voor dat je conditie weer op pijl kan komen.

Want een ding is zeker, ik voel echt wel tot hoe ver ik kan gaan nadat ik een paar keer goed over m'n grenzen heen ben gegaan en dat wil ik niet gauw nog een keer doen. Een goede gemoedstoestand is heel belangrijk en zorgt ervoor dat je niet in een diepe put terecht komt. Wanneer ik heel erg moe ben, dan heb ik wel eens de neiging om een beetje een depressief gevoel te krijgen en dat is wat ik nou niet graag wil hebben. Dus een goede balans vinden en hebben binnen het herstel is van groot belang.

Nou ja ik krijg ook steeds meer zin om dingen te gaan doen en als het even kan laat ik me dat ook niet meer afnemen. Wat betreft mag ik hopen dat steeds meer mensen van kanker mogen gaan genezen.

Kaal, donshaar, haargroei en lichamelijke conditie.

Inmiddels is het al weer een dikke maand geleden dat ik mijn laatste chemokuur heb gehad en ongeveer een halve maand geleden dat ik m'n bestraling heb gehad. Ik merk wel dat het langzaam maar zeker steeds een stukje beter gaat met me, maar het gaat echt heel erg langzaam. M'n conditie gaat elke week wel een klein stukje vooruit, want ik kan gelukkig al weer iets meer hebben als een aantal weken geleden. Ook tekenen van beschadiging zie ik langzaam weer tot herstel komen, want tijdens de chemokuren zag ik dat mijn nagels blauw werden en hoe meer chemokuren hoe blauwer ze werden. Nu zie ik dat m'n nagels weer langzaam de kleur beginnen te krijgen zoals het hoort te zijn. Ook de plek daar waar ik bestraald ben, daar gaat de gevoeligheid er gelukkig ook steeds meer vanaf, maar ik kan nog wel heel goed zien waar ik bestraald ben. Daar waar ik bestraald ben, daar is m'n huid nog steeds heel erg donker en dat zal waarschijnlijk ook nog wel een tijdje duren.

Het gebied waar ik bestraald ben is in m'n hals en m'n onderkaak. Helaas is dit toch best nog wel confronterend, want daar op die plek groeit op het moment geen haar meer. Het scheren van m'n baard moet ik nu heel goed bijhouden, want als ik dat niet doe loop ik met een halve baard rond en dat is nou niet bepaald een grandioos gezicht. Ik weet ook niet of de haargroei daar nog terug zal komen met de tijd en als dat niet gebeurd, dan zal mezelf ten alle tijden moeten scheren. Misschien kan ik met een halve baard een nieuwe trend in gaan zetten hihi.

Wat betreft m'n hoofdhaar, daar gaat het ook maar langzaam over tot herstel. Nou ja in ieder geval groeit er weer haar, maar het gaat alleen niet zo snel als dat ik zou willen. In eerste instantie toen m'n haar weer begon te groeien kreeg ik van dat donshaar. Ik voelde me gewoon weer net even als een baby waarbij het haargroei op gang komt. Zelfs op m'n achterhoofd duurde het langer voordat daar haar begon te komen, net als bij een baby die ook op z'n achterhoofd een kale plek heeft, omdat het daar altijd op ligt. Ik heb het even een paar weken laten groeien, maar op een gegeven moment ben ik op aanraden van iemand het donshaar er toch af gaan scheren. Nu ik dat gedaan heb, merk ik wel dat het nu wel iets sneller is gaan groeien m'n haar en het is er daardoor ook een stukje steviger van geworden. Toch voelt het nog niet helemaal stevig, want als ik met m'n hand over m'n hoofd aai is het nog steeds een zacht gevoel. Ook is na het afscheren van het donshaar, m'n hoofd voller geworden van haar. Toch over het algemeen gezien, gaat het groeien van haar niet echt heel erg snel. Ik moet zeggen dat m'n baard sneller is met groeien en ook als ik kijk naar de rest van m'n lijf, dan groeien die haren ook sneller dan op m'n hoofd.

Nu wat betreft over m'n hele lichamelijke conditie en herstel, daarvoor ben ik mezelf gewoon weer opnieuw voor aan het ontdekken. Aan de ene kant voel ik me heel goed en lekker en heb ik ook echt zin om lekker wat dingen te gaan doen, maar al heel snel ga over m'n grens heen. Ik heb nu inmiddels al een paar keer gehad dat ik gewoon teveel heb gedaan in een dag of zelfs gewoon teveel in een paar dagen tijd. Soms kon ik er niks aan doen dat die dagen zo zijn gelopen, want dat kwam dan weer door bepaalde omstandigheden. Doordat ik die dagen nu heb gehad, weet ik wel steeds beter tot hoever ik kan gaan en zelfs dan nog ga ik er heel makkelijk overheen. Ik moet ook toegeven dat het niet meevalt om te bepalen waar m'n grenzen liggen. Toch denk ik dat het helemaal geen kwaad kan om op z'n tijd eens over die grens heen te gaan, want ik geloof dat je dan op deze manier je conditie steeds meer omhoog kunt krijgen. Het is niet echt een bepaald lekker gevoel als je over je grens heen gaat en ik zal ook zeggen dat je het niet te vaak achter elkaar moet doen en dat er dus best wel eens een paar weken tussen mag zetten.
In ieder geval zullen die momenten van over m'n grenzen heen gaan nog wel vaker voorkomen en dat vind ik helemaal niet erg als ik daarna maar weer even de tijd krijg om bij te komen. Aan de ene kant zeggen ze dat je dingen niet teveel moet forceren en daar ben ik het ergens ook wel weer mee eens, maar soms is het ook wel eens goed om bewust over de je grens heen te gaan. Het kinkt misschien een beetje tegenstrijdig, maar je moet toch ergens weer een beetje aan je conditie komen.

Wanneer ik over m'n grens heen ben gegaan, dan moet ik dat behoorlijk bekopen. Ik ben dan helemaal uitgeput en ik kan dan echt praktisch helemaal niks meer hebben. Heel veel dingen zijn dan al gauw teveel en ik heb dan ook letterlijk nergens geen puf meer voor. De ene keer heb ik m'n grens sneller bereikt als de andere keer. Wanneer ik dus m'n grens heb bereikt, dan kan ik behoorlijk goed slapen en er is geen betere remedie dan slapen. Voor de rest is er niet zoveel om over naar huis te schrijven en mag ik blij zijn dat ik m'n lymfklierkanker voor nu heb overwonnen en dat ik nu nog gewoon leef, want er zijn maar genoeg mensen met kanker die niet zoveel mazzel hebben als ik.

Dus mensen geniet gewoon lekker van elke dag en neem het er gewoon van.
Of je nu geloof in een God of niet, ik ben ervan overtuigd dat die altijd in ons midden is en dat die over ons zal waken en ons zal beschermen daar waar hij kan.
Geloof je niet in God? Toch is er meer tussen hemel en aarde!!!