Het is alweer even geleden dat ik wat geschreven heb op deze blog, maar tja als het herstel eenmaal een beetje opgang is valt er niet altijd meer veel te vertellen. Toch nu ik weer een paar maanden verder ben, valt er weer wat te vertellen en kan ik weer eens vertellen hoe het me op het moment vergaat.
Zo'n half januari heb ik mijn laatste bestraling gehad en vanaf dat moment ben ik volop bezig om te herstellen van de behandelingen die ik heb gehad.
Ik kan zeggen dat ik nog steeds niet volledig m'n oude leven terug heb opgepakt, maar het is al wel weer een beetje terug gekomen. In ieder geval sta ik elke morgen om kwart over 5 's morgens op om een krantenwijk te bezorgen, want dat is een wijk die op het moment zonder bezorger zit. Ik ben al een hele tijd assistent-distributeur en daarbij ben ik dus mede verantwoordelijk voor de open wijken die er zijn. Op het moment kan ik dus 's morgens een krantenwijk weg rijden en als het echt moet kan er nog een tweede wijk bij pakken, mits dit niet te lang gaat duren. Het is namelijk zo dat ik twee krantenwijken nog net niet goed kan hebben, omdat mijn lichaam daar nog steeds niet helemaal aan toe is. Gelukkig hebben wij bezorgers die graat bereid zijn om te helpen, dus als er nog een wijk open komt te liggen nemen ze die meestal nog wel mee. Maar goed kwart over 5 's morgens sta ik op en dat wanneer de wekker gaat en als ik daar niet wakker van word, dan word ik wel wakker gebeld. Ik neem dan een half uurtje om even wakker te worden, want als ik te snel in beweging moet komen gaat het niet goed. Ook komt dit omdat ik altijd te maken heb met m'n PDS en daarbij komt dus ook nog het herstel van m'n behandelingen bij.
Rond kwart voor 6 rijd ik dan naar het krantendepot en help ik daar nog even een klein beetje en dan rond kwart over 6 stap ik op de brommer om m'n wijk te gaan bezorgen. Overigens vind ik het altijd wel heerlijk als ik dan weer op de brommer zit, want dan geniet ik van de frisse ochtend lucht en het gezang van de vogels. Rond 7 uur ben ik dan weer thuis, waarna ik mij met een heerlijk ontbijt kan voeden. Als ik dan eenmaal ontbeten heb, dan voel ik toch wel dat ik even terug naar m'n bed toe moet. Meestal ga ik dan voor ongeveer 2 uurtjes op bed liggen zodat ik de rest van de dag er weer tegenaan kan. Als ik een slechte nacht heb gehad, dan worden het wel iets meer als 2 uurtjes op bed liggen.
Als ik weer uit m'n bed kom, dan drink ik eerst eens een lekker kop koffie om vervolgens lekker met de honden naar buiten te gaan. Ik wandel dan een rondje van een half uur en soms duurt het ook wel eens wat langer dan een half uur, omdat ik dan ook nog even lekker aan het spelen ben met de honden. Dit zorgt ervoor dat ik mijn constante vermoeidheid te lijf ga en tegelijker tijd geeft het mij ook weer een hoop energie, wat mij dus ook weer lekkerder in m'n vel doet zitten.
Na het wandelen met de honden wordt het weer tijd voor het middag eten en dat is meestal niet echt veel, maar genoeg om de rest van de dag door te komen. Vervolgens doe ik dan nog wat andere dingen die ik dan moet doen of als het echt niet gaat, dan maar gewoon wat rustig aan doen. Rond kwart over 3 's middags gaan ik weer naar de krant om daar de kranten te verdelen aan de bezorgers. Dit is meestal vrij rustig en niet echt zwaar om te doen, toch moet ik dan voor heel even wat energie verzetten. Sinds kort ligt er in de middag ook een wijk open en die rijd ik dan ook weg op de brommer of met de auto samen met m'n broer. Rond 5 uur s' middags ben ik dan weer thuis en als de honden dan nog niet buiten zijn geweest, dan ga ik daar nog even mee naar buiten. Afhankelijk van hoe ik me dan voel, loop ik weer de route van een half uur en anders wordt het een rondje van een kwartier met een beetje spelen.
'S avonds doe ik het meestal wel lekker rustig aan en doe ik van alles waar ik zin in heb en soms ook wel eens dingen die ik gewoon nog moet doen. Over het algemeen ga ik weer vroeg naar bed, maar ook dit kan wel eens verschillend zijn. De ene keer lig ik al om 9 uur in bed en de andere keer kan het ook wel eens 10 uur half 11 worden.
Ik merk wel dat als ik gewoon bezig ben en blijf, ik de vermoeidheid redelijk het hoofd kan bieden. Het is ook dat als ik voel dat ik moet ben, ik niet altijd daar direct aan toe moet geven en dan maar te gaan denken om niks te gaan doen. Juist door elke keer over de grens heen te gaan, verbeter je je conditie. Toch moet je op een gegeven moment wel weten wanneer je echt moet stoppen en aan je vermoeidheid moet toegeven, want uiteindelijk houd het ook een keer op natuurlijk. Ik merk wel dat ik veel meer slaap nodig heb sinds ik kanker heb gehad en als ik dan soms te weinig slaap ik veel eerder moe ben en daardoor ook veel minder kan hebben. Nou moet ik toegeven dat ik de laatste tijd al veel sneller dingen minder kan hebben of dat ik soms veel sneller ongepast reageer. Dit is niet echt wat ik wil, maar soms gebeurt dat en dan voel ik me toch ook wel weer schuldig. Het is echt iets waar ik echt op moet letten, want het kan soms dingen ook behoorlijk scheef trekken.
M'n geheugen of wat zal ik zeggen, m'n hersenen laten me soms ook wel eens wat te wensen over.
Ik ben tegenwoordig best wel een warhoofd, want ik vergeet dingen snel of makkelijk en dat is soms behoorlijk irritant. Afspraken moet ik echt in m'n telefoon zetten, want doe ik dat niet! Dan vergeet ik ze net zo makkelijk weer. Boodschappen doen is ook zo iets, ik moet af en toe echt een lijstje maken of ik vergeet gewoon dingen. Een tijdje terug had ik echt iets stoms. Ik ging namelijk om boodschappen en ik liep met een een boodschappentas de winkel in. Toen ik eenmaal bij de kassa stond, besefte ik ineens dat ik m'n boodschappentas niet meer had. Ik wist nog heel goed dat ik ermee de winkel was ingelopen, maar vanaf dat moment weet ik het dus totaal niet meer tot dat ik bij de kassa stond. Gewoon een boodschappentas kwijt en gewoon niet meer weten wat ik ermee gedaan heb of wat ermee gebeurd was. Van ellende heb ik dus maar een nieuwe boodschappentas gekocht. Nou dit is echt iets wat me nou nooit is overkomen, zelfs m'n moeder had zo iets van hoe krijg je dat voor elkaar.
Zo bedenk ik me dat ik iets moet pakken of iets moet doen en op het moment dat ik dan in beweging kom, dan ben ik ineens weer vergeten wat ik moest gaan doen of wat ik ging doen. Dan duurt het soms ook weer even voordat het weer te binnen schiet. Of soms ben ik in huis bezig met opruimen en dan komt er iets tussendoor en ineens weet ik gewoon totaal niet meer waar ik mee bezig was. Dan ga ik maar weer wat anders doen en dan ineens schiet het me weer te binnen waar ik mee bezig was. Ongelooflijk is dat gewoon, ik zou bijna gaan denken dat ik dement aan worden ben, LOL!!
Nou m'n haar begint al lekker te groeien op m'n hoofd, maar het is wel heel ander haar als dat ik hiervoor had. M'n haar is veel zachter dan eerst en zoals ik het zeg, is het nu geen melkboeren hondenhaar. Omdat ik voorheen van dat haar had waar gewoon niks mee gedaan kont worden. Het stond altijd alle kanten op en ik had altijd de grootste moeite om het weer een beetje fatsoenlijk te krijgen. Nu is mijn haar dus heel zacht en valt het heel mooi op m'n hoofd. Ik weet ook nog niet of dat m'n haar stijl blijft of dat het er anders uit komt te zien.
Een hele tijd heeft er op de plek waar ik bestraald ben geen haar gegroeid en liep ik dus met een halve baard rond als ik me niet schoor. Maar sinds twee weken begint het haar weer langzaam te groeien en als ik me dan een keer niet zou scheren, hoef ik ook niet met een halve baard rond te lopen. Heerlijk is dat gewoon als ik het gewoon zomaar eens mag zeggen.
Helaas heeft de chemokuur ook nog een vervelend effect gehad op m'n kiezen, want begin maart moest ik weer op controle bij de tandarts en daar bleek dat er een paar kiezen gebroken waren en dat was te wijten door de aantasting van de chemokuur. Intussen zijn ze alweer gerepareerd en is het nu allemaal weer perfect in orde.
Aan de linkerkant van m'n hals en kaak is het sinds kort allemaal heel gevoelig of een beetje pijnlijk geworden. Spieren zijn wat stijf en het is een beetje opgezet. Dit schijnt nog een nawerking te zijn van de bestraling. Want ik ben vorige week nog bij de internist geweest en ik heb een paar dagen daarvoor nog een CT-scan gehad en daaruit bleek dat er niks aan de hand was. De internist was nog steeds heel tevreden over hoe ik met mijn herstel om ging en ze vroeg of ik dus nog wat met Herstel & Balans wilde gaan doen. Ik daarop gezegd dat ik daar niks mee ging doen, omdat ik dagelijks bezig ben met van alles en nog wat en dat ik daarbij elke dag beweging heb door de kranten en door het wandelen met de honden. Daarbij kon ze me niet anders dan gelijk geven en gaf ze nog maar eens te kennen dat ik het heel goed deed met m'n herstel. Ook ben ik dus nog steeds kankervrij, waardoor ik nu kan zeggen dat ik een hoofdstuk kan afsluiten hiervan.
Ben ik bang dat ik het terug zal krijgen?
Nee ik ben totaal niet bang dat ik het ooit terug zal krijgen.
Ik wil daar ook niet aan denken, want dat is zonde van m'n tijd en ik heb het volste vertrouwen dat het ook niet meer terug komt. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik hier ook totaal niet mee bezig ben, want ik ben bezig om te herstellen en ik heb nog wel andere dingen waar ik me druk om kan maken.
Ik maak me eerder druk over hoe ik niet teveel pijn hoef te hebben in m'n buik door de verklevingen en m'n PDS die ik heb. Daarbuiten wil ik gewoon genieten van alle kleine dingen in het leven.
