Tja inmiddels ben ik alweer bijna twee jaar schoon van m'n lymfklierkanker. De afgelopen twee jaren zijn zeer bewogen en vermoeiend geweest. Mijn leven is totaal niet meer zoals het voor mijn kanker was, maar aan de andere kant mag ik niet klagen. Ik heb tenslotte mijn kanker mogen overwinnen. Jammer genoeg heb ik gewoon meer last van de gevolgen dan misschien een ander dat heeft. Er zijn mensen die komen er weer helemaal bovenop en kunnen hun oude leven weer zo goed als oppakken. Voordat ik kanker had, waren er bij mij al verschillende dingen omtrent mijn gezondheid en daar zal zeker een deel mee te maken hebben.
In ieder geval datd ik chronische vermoeidheid over gehouden heb, is mijn gebid ook niet meer wat het geweest is. Kort na de chemokuren en de bestralingen moest ik al eens mijn gebid laten repareren omdat er stukjes afgebroken waren. Dit ten gevolgen van de chemokuren die ik gehad heb. Inmiddels is het nu alweer een paar keer meer voorkomen dat er spontaan een stuk van een van mijn tanden of kiezen afbreek. Vandaag was weer zo'n dag dat dit gebeurde. Ik zat vanmorgen heerlijk een stuk kerststol te eten toen ik ineens een hoop gekraak hoorde tussen m'n tanden. Ik dachtr eerst dat het een pit van een rozijn of krent was die er nog inzat, maar een half uur later toen ik met m'n tong langs m'n tanden ging voelde ik dat er een stuk van een kies afgebroken was. Dus maar weer naar de tandarts om het te laten repareren. Ik verzorg mjin tanden toch goed, maar toch blijkt de structuur iets of wat verzwakt te zijn. Morgen mag ik dus naar de tandarts en hoop ik dat ik er voorlopig vanaf ben.
Ik weet niet hoe het bij andere mensen is, maar soms vraag ik me dus wel eens af of iemand anders ook last heeft van dit soort dingen. Nou ja ik neem het allemaal maar zoals het komt, maar leuk is het toch wat anders.
