Het is alweer ruim twee jaar geleden dat schoon ben verklaard van lymfklierkanker en dat is natuurlijk ontzettend mooi. Ondanks dat het nog maar twee jaar geleden is, moet ik eerlijk gezegd toegeven dat ik er nog maar weinig aan denk. Vergeten zal ik het nooit meer en dat is ook niet nodig. Natuurlijk heb ik nog wel eens momenten waarop ik even terug denk aan het moment dat ik lymfklierkanker had. Ik denk dan terug aan de behandelingen en aan hoe ik me toen voelde, maar heel erg lang eraan denken doe ik niet. Het is een moment in mijn leven geweest, een obstakel die ik heb moeten nemen binnen mijn leven. Dat moment heeft mij zeker veranderd als mens en dat in alle opzichten. Maar hoe is het nu dan met me zou je je afvragen.
Nu twee jaar later ben ik er niet zo heel veel meer mee bezig en moet ik echt in de gaten houden wanneer ik weer op controle moet komen bij de internist. Ik ben er dus danig niet mee bezig, dat ik de afspraak bij de internist rustig zou vergeten.
Ik denk dat als ik in angst zou leven om weer kanker te krijgen, ik zo'n afspraak niet snel zou vergeten. Gelukkig is angst daarvoor heel ver te zoeken en leef ik gewoon leven zo goed en zo kwaad als het gaat. Zo heb ik door de behandelingen nog steeds last van vermoeidheid en dat is iets waar ik mee moet leven. Ik ga moe naar bed en 's morgens kom ik weer moe uit bed en de ene dag is dat iets meer dan een andere dag. Wanneer ik dus heel erg moe ben, dan heeft dat zeker zijn invloed op de dag. Het kan dus zijn dat ik ergens in de middag ineens even in slaap val of dat ik gewoon heel even moet gaan liggen om te rusten. Wanneer ik even ga liggen om te rusten, wil het nog niet meteen zeggen dat ik dan ook gelijk in slaap val. Toch gebeurt het dat ik in slaap val als ik ga rusten en dat neem ik maar zoals het is. Het gebeurt ook wel eens dat ik dus in de avond al vroeg naar bed ga omdat ik dan zo moe ben en heel erg veel last van prikkende ogen heb en last van m'n lijf. Soms slaap ik dan maar voor een uurtje of 2 en kom ik er daarna nog even uit. Het kan ook zijn dat ik in slaap val en dan pas de volgende morgen weer wakker wordt, dan kan ik meestal zo'n dag redelijk goed aan.
Bezigheden die best wel intensief zijn, kunnen me ook behoorlijk uitputten en meestal reageert mijn lichaam daar dan ook weer op. Door de chemokuren lijken mijn spieren wel op de een of andere manier niet zoveel meer aan te kunnen, waardoor ik al heel snel last krijg van gespannen spieren. Het is niet zo dat ik nou een hele dag in een stoel of op de bank zit, maar mijn lichaam lijkt al heel snel overbelast te zijn. Zolang ik gewoon dingen doe die licht van aard zijn, gaat het allemaal goed. Het is echt jammer dat ik wat dat betreft een hoop achteruit ben gegaan en bepaalde dingen dus beter maar kan laten voor wat ze zijn.
Ik heb ook wel eens momenten waarop ik eens een keer wat langer op wil blijven en dan ga ik pas om 12 uur naar bed of pas na 12 uur. Als ik dan de volgende dag wakker word, voel ik me nooit gelijk echt lekker. Het lijkt wel of ik dan uitgeput wakker word en dan heb ik echt even een tijdje nodig om wakker te worden en om weer wat lekkerder in m'n vel te zitten.
Maar over het algemeen genomen gaat het niet slecht met me en geniet ik gewoon van alles en iedereen, van grote tot kleine dingen.
Het is gewoon accepteren dat dingen gebeuren of gebeurd zijn en dat hoe je met dingen omgaat helemaal aan jezelf ligt. Je kunt er zwaar over denken of je kunt er ligt over denken.
Maar probeer van alles iets goeds te maken en probeer van alles wat je voor je krijgt te leren en je wordt er hoe dan ook alleen maar sterker van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten