Waarom een blog over mijn ziekte verloop?

Welkom op mijn blog.
In augustus 2011 kreeg ik te horen dat ik Lymfklierkanker had. Ik had toen besloten om een blog bij te gaan houden, zodat ik niet iedere keer aan iedereen het zelfde verhaal hoefde te vertellen. Gelukkig ben ik alweer vanaf februari 2012 helemaal schoon. Omdat er steeds meer mensen met kanker geconfronteerd worden, heb ik besloten om mijn blog te laten staan. Op deze manier kan mijn verhaal en ervaringen delen in de hoop dat mensen hier wat aan hebben.

Heeft persoonlijke vragen aan mij, dan ben u vrij om mij te benaderen via davisajw@gmail.com.

donderdag 22 december 2011

Mijn eerste bestraling.

Vorige week vrijdag had ik nog een intakegesprek bij het ZRTI in Vlissingen voor mijn bestralingen en vandaag heb ik dan ook mijn eerste bestraling gehad.
Natuurlijk werd ik weer net als vorige week opgehaald door de taxi en ik moet zeggen dat de rit naar Vlissingen al aardig aangenaam is verlopen. Ik had een chauffeur die ook lekker relaxed was en vanaf het begin hebben we heerlijk zitten kletsen, waardoor de rit naar Vlissingen zeer voorspoedig is verlopen. Rond half twee was ik op de plaats van bestemming en ik was zelfs tien minuten te vroeg, maar dat vind ik niet zo erg. Om eerlijk te zijn ben ik liever iets te vroeg dan dat ik te laat ben.

Ik heb me weer netjes gemeld bij de receptie en van daaruit kon ik doorlopen naar de wachtkamer. Ik moet eerlijk zeggen dat het voor de patiƫnten wel heel erg aangenaam maken, want je kunt daar koffie of thee naar behoefte pakken. Verder hebben ze daar heerlijke stoelen staan waarin je echt voortreffelijk zit. Wanneer je daar zin in hebt, kun je lekker een beetje biljarten of kun je een beetje puzzelen of gewoon lekker wat lezen. In ieder geval had ik een kop koffie gepakt, maar die is wel zo ontzettend warm dat je er niet gelijk grote slokken van kunt nemen. Ik geloof dat ik m'n koffie voor de helft op had en toen werd ik al geroepen door een laborant om mee te gaan voor de bestraling.

De laborant stelde zich netjes voor en zo liepen we naar de ruimte waarin ze de controle hebben over het bestralingsapparaat en waarvan ze je in de gaten kunnen houden via monitoren uit verschillende hoeken. Daar hebben ze me een beetje laten zien wat ze daar dus doen en waarom ik met camera's in de gaten wordt gehouden. Na nog wat gegevens gecontroleerd te hebben, kon ik me verder begeven naar de kleedkamer waarin ik mij kon ontdoen van m'n bovenkleding. Van daaruit kon ik weer door lopen naar de ruimte waarin het bestralingsapparaat staat. Daar stond mijn masker al klaar en jammer genoeg hebben ze er geen gaten in gemaakt voor m'n ogen. Nou ik mocht op de tafel gaan liggen en toen werd eerst de tafel op de juiste hoogte gezet en daarna kreeg ik het welbekende masker over m'n hoofd heen. Toen ze het masker om deden besloot ik nu m'n ogen gewoon open te houden en hoewel dat niet echt makkelijk ging is het me toch gelukt. Doordat ik m'n ogen open hield kon ik door een klein gaatje dat in het masker voor m'n ogen zat toch nog een beetje kijken en daardoor heb ik het benauwde gevoel wat ik vorige week had niet gehad. Ze moesten toch nog even een kleine wijziging doorvoeren in het aftekenen, want het was schijnbaar niet helemaal goed afgesteld en afgetekend geweest de vorige keer. Nadat het aftekenen gebeurd was werd er voor de zekerheid nog een foto gemaakt om te kijken of dat ze op de juiste plek zitten met het bestralen. Dit soort foto's zullen tussentijds ook nog een paar keer gemaakt worden, want zo zorgen ze ervoor dat het bestralen elke keer op de zelfde plek plaats vindt. Na de foto gingen ze beginnen met het bestralen en ze zouden vanuit twee kanten gaan bestralen. Ze bestraalde me van schuin achter en ze bestraalde me twee keer van schuin aan de voorkant, alleen wordt bij de tweede keer het apparaat net even weer iets anders afgesteld. Van het hele bestralen voel je echt helemaal niks en het enige wat je dus merkt is dat het apparaat geluid maakt en dat is eigenijk wat je mee krijgt. De bestralingen is dus drie stukken gedeeld en elke gedeelte van bestraling duurt maar 15 seconden. Toen dat eenmaal gebeurd was, kwamen de laboranten weer terug en werd ik bevrijd van de tafel doordat ze het masker afdeden. Want nogmaals het masker dat ik opkrijg wordt vast geklikt aan de tafel en daardoor kan ik me niet meer bewegen. Na het hele gebeuren mocht ik me weer gaan aankleden en mocht ik me weer even gaan melden bij de receptie. Bij de receptie kreeg ik mijn afsprakenkaartje weer terug, maar nu met de afspraak voor morgen en voor de hele volgende week. En toen kon ik weer de taxi in duiken om weer terug naar huis toe te gaan.

Ook de terugreis met de taxi is net als de heenreis voorspoedig verlopen, omdat ik weer heerlijk met de chauffeur heerlijk heb zitten kletsen en om eerlijk te zijn mag deze chauffeur van mij wel elke dag komen. Helaas is dit niet iets wat ik kan kiezen en moet ik dus gewoon maar afwachten wat voor een chauffeur ik per dag krijg. Nou ja je weet het maar nooit, maar het kan goed dat deze goed man nog wel vaker zal gaan zien. In ieder geval was ik om tien voor 3 weer thuis en kon ik weer gewoon een beetje m'n eigen ding gaan doen.

Als ik het heb over mijn tevredenheid over het ZRTI in Vlissingen, dan kan ik zeggen dat ik tot nu toe heel tevreden ben. De mensen die daar werken zijn ontzettend vriendelijk en behandelen je ook erg goed. Ik moet zeggen dat ik daar heel ontspannen ben en die ontspannen sfeer merk je gewoon heel goed en het doet je ook gewoon heel goed. Als ik eerlijk ben, dan zou ik zeggen waren ze overal maar zo in de ziekenhuizen.

De website van het ZRTI is: http://www.zrti.nl/

Geen opmerkingen:

Een reactie posten