M'n 3e en laatste chemokuur.

Vrijdag heb ik m'n 3e en laatste chemokuur gehad en ik heb daar best wel heel erg tegenop gezien. Raar maar waar, maar het lijkt wel of ik het een beetje aan voelde komen. Want deze chemokuur is me behoorlijk zwaar gevallen en ook behoorlijk tegen gevallen.

Vrijdagochtend om 9 uur moest ik aanwezig zijn en het mooie was dat ik voor die dag de enige patiënt was en dat gebeurd ook niet echt vaak volgens mij. Nou ja doordat ik de enige was, kon alles ook best wel vlot achter elkaar gegeven worden en hoefde ik dus ook niet echt lang te wachten omdat er geen andere patiënten waren. Ik moet zeggen dat ik vrijdag al heel snel een dip kreeg en daarom kreeg ik ook al vrij snel slaap, dus het meeste van de tijd heb ik meer met m'n ogen dicht gelegen. Rond half 3 zat de hele chemokuur in m'n lijf en mocht ik mijn weg naar huis toe gaan maken en ik heb dus afscheid genomen van de verpleegster die mij het meeste van de tijd heeft verzorgd.

Rond 3 uur was ik thuis en ik ben ook praktisch gelijk naar m'n bed toe gegaan, want de vermoeidheid en de slaap hadden echt de overhand en dan ligt m'n bedje toch het lekkerste van alles.
Als je nou vraagt hoe de vrijdagavond en de zaterdag is verlopen, dan kan ik alleen maar zeggn dat die dagen alleen maar met slapan zijn door gebracht. Ik kan me ook niet echt meer voor de geest halen hoe ik zaterdag heb verlopen als alleen maar voornamelijk met slapen en daar tussen in de tijd dat ik wakker ben geweest weet ik dus niet. Zondag werd ik om 10 over 7 's morgens wakker en toen heb ik ongeveer 2 uur op de bank gezeten, maar ook dat was niet meer om vol te houden. Ik ben weer naar m'n bed gegaan en ik heb toen weer voor een aantal uurtjes geslapen en ik geloof dat ik pas rond half 1 in de middag pas weer wakker werd. Met een beetje pijn en moeite heb ik mijn medicijnen ingenomen en heb ik maar weer eens wat gedronken om vervolgens maar weer m'n bed in te duiken. Zo ben ik naderhand nog een paar keer in en uit bed gekomen en rond half 5 's middags ben ik er maar eens even uitgebleven. Met veel pijn en moeite heb ik me eerst een beetje overeind moeten houden en vervolgens ging het al een beetje beter. Ik heb toen samen met Peter een pizza gegeten en hoewel het me eerst heel erg tegen stond ben ik toch gaan eten en dat smaakte me wel. Rond 8 uur ben ik weer naar m'n bed toe gegaan en ik ben weer in slaap gevallen tot 11 uur 's avond waarop ik uit bed ben gegaan om wat te drinken en daarna weer naar bed toe gegaan. Rond half 3 vannacht werd ik weer wakker en toen heb ik een half uurtje wakker gezeten op de bank en toen ben ik weer naar bed gegaan, maar rond half 5 werd ik weer wakker en was ik behoorlijk misselijk. Vanaf dat moment ben ik echt een paar uurtjes aan het spoken geweest en heeft m'n buik me ook behoorlijk dwars gezeten. Ik heb veel pijn gehad en dan voornamelijk krampen en dan daarbij dan de misselijkheid. In ieder geval ben ik uiteindelijk weer om half 9 in slaap gevallen en rond 12 uur was het ergste weer voorbij en heb ik weer een beetje gegeten.
De rest van de dag heb ik me maar rustig gehouden, maar om te zeggen dat ik me nou echt lekker voel kan ik nou ook weer niet zeggen. Ik hoop dat het morgen in ieder geval een stuk beter gaat, want op deze manier duurt een dag toch wel heel erg lang.

In ieder geval wil ik toch wel heel erg graag dat het woensdag beter gaat, want dan krijg ik een PET-scan ter controle en donderdag krijg ik dan nog een CT-scan en dat is dan ook weer voor de controle.
Ik ben benieuwd wat er uit zal gaan komen en aan de ene kant sta ik er heel positief tegenover en heb ik wel het gevoel dat het weg is of bijna weg.
Maar ik zit nu niet echt meer te wachten om weer wat chemokuren te krijgen en ik ga er ergens niet vanuit, maar ik houd mezelf toch nog wel even een slag om de arm.
In ieder geval krijg ik 16 december een intake gesprek voor de bestraling en ook dan weer krijg ik dan een CT-scan en dat is dan weer om te kijken waar ze moeten gaan bestralen. Voor zover ik het dan goed begrepen heb, krijg ik de week daarom dan mijn eerste bestralingen en die vallen dan nog net voor de kerst. Al met al gaat het nu ineens allemaal wel heel erg snel, maar dat vind ik op zich ook helemaal niet zo erg. Want hoe eerder ik ervan af ben hoe beter. Ook al heb ik maar 3 chemokuren gehad, toch valt dit hele gebeuren me heel erg zwaar en dan bedoel ik lichamelijk en zowel geestelijk.
Ik zou niet zo gauw weten hoe ik dit nu nog vol zou moeten houden en aan de andere kant denk ik wel eens dat ik een zeur ben. Er zijn mensen die meer chemokuren hebben en die moeten het ook maar nemen zoals het komt en dan kom ik met m'n 3 chemokuren die ik al heel erg zwaar vind vallen.
Ze zeggen wel eens dat hoe meer kuren je krijgt hoe makkelijker die vallen, maar daar kan ik het helaas tot nu toe dus toch niet echt mee eens zijn.
Zoals ik me nu de afgelopen dagen voel, voel ik me dus echt zwaar belazerd en het idee dat ik hierna nog meer kuren zou krijgen zou me dan ook ook heel zwaar vallen.

Nou ja ik ga er maar gewoon even vanuit dat ik m'n laatste chemokuur heb gehad en laat ik dan maar ook hopen dat de uitslag van de PET-scan en de CT-scan goed zijn en dat dus verder afgedaan kan worden met de bestralingen.