Klaar voor de tweede chemokuur.

Vandaag moest ik om half 2 bloed laten prikken en om half 3 moest ik bij de internist zijn.
Gelukkig was het niet zo druk bij het lab en daardoor kon ik gelijk gaan zitten zodat ik geprikt kon worden. Voor de zekerheid heb ik gevraagd of dat ze in m'n linker arm bloed wilde afnemen, omdat de laatste keer op de eerste hulp het aan de rechterkant al wat moeizaam ging omdat de ader daar al behoorlijk hard was geworden van het vele prikken de laatste weken.
Gelukkig ging het aan de linker kan nu eens heel stuk makkelijker dan toen aan de rechter kant.
Toen dat eenmaal gebeurd was, moest ik dus nog een vol uur wachten voordat ik bij de internist moest zijn en normaal zou een uur zo voorbij vliegen, maar nu ging het toch behoorlijk langzaam.

Hehe eindelijk om vijf over half drie werd ik naar binnen geroepen door de internist en toen was ik nog aan het stunten ook, want ik wilde weglopen van de wachtkamer en dan blijft m'n tas aan een stoel hangen. Doordat m'n tas aan de stoel bleef hangen viel ik bijna voorover op de grond en toen dacht even slim te zijn om te denken even een stukje terug naar achter en dan weer naar voren en weer ging het mis, wat natuurlijk weer een komisch gezicht was voor de internist en m'n ma.
Nou toen ik eenmaal binnen was, bleek gelukkig alles goed te zijn en kan de chemokuur voor vrijdag gewoon door gaan.
Op een gegeven moment moest ik wel even lachen, omdat de internist ineens begon te twijfelen of dat ik altijd al zonder haar rond liep of dat ik toch nog wel haar had.
Ik zei toen dat ik de vorige keer nog gewoon haar op m'n hoofd had staan, maar dat van het weekend m'n haren waren begonnen met uitvallen, waarop ze dus wel erg moest lachen.
Ik ben echt heel blij met deze arts, want het is een jonge vrouwelijke arts en ze is echt ontzettend aardig.
De naam van haar heeft ook wel iets, want ze heet mw. Troost.
Nou als je zo'n aardige arts krijgt en je goed wilt behandelen, dan is het wel ook wel een troost hihi.

Nadat ik bij Dr. Troost was geweest kon ik door naar de oncologieverpleegkundige en daar heb ik dus ook nog een kort gesprek mee gehad en het nog even over bepaalde dingen gehad.
In ieder geval was het weer een geslaagd gebeuren in het ziekenhuis.

Verder heb ik echt last van moeilijk of slecht slapen en dat komt volgens de oncoloog door de vermoeidheid en de chemo en dat daar gewoon niks aan te doen is.
In de eerst helft van de nacht slaap ik nauwelijks of helemaal niet en dan de tweede helft van de nacht wil het meestal wel lukken om te slapen, maar ook niet altijd tijd en in dat geval ga ik er om half 4 uit om mee te gaan naar de krant.
Wanneer ik dan terug kom van de krant, dan heb ik meestal niet meer zoveel problemen om in slaap te komen en dan slaap ik zo een paar uurtjes weg, maar het is niet echt mijn ritme waar ik nou gelukkig van word. Nou ja ik moet het er maar even mee doen en hopelijk veranderd dit wel weer in de loop van de tijd, maar ik ga mezelf er ook niet gek mee maken.