Nu al weer bijna anderhalve week geleden dat ik mijn eerste chemokuur heb gehad.
De eerste week na de chemokuur heb ik nu als minst leuke week ervaren en heeft mij ook het meeste dwars gezeten lichamelijk gezien.
Zondag heb ik een hele rustige dag gehouden en dat heeft me werkelijk waar heel veel goed gedaan en ik had het ook wel nodig ook, nadat ik zaterdag dus gewoon te ver over m'n grens was gegaan.
Maandag werd ik al vroeg ik de ochtend wakker en dat was namelijk al om 3 uur 's morgens. Ik kon niet meer slapen en ik was daarvoor al een paar keer wakker geworden tot dat ik om 3 uur maar besloot om uit bed te stappen.
Nu is kwart over 3 de tijd dat ik normaal gesproken uit m'n bed kom, omdat ik dan aan het werk moet met de ochtendkranten van de Persgroep. Omdat ik me toch best redelijk voelde besloot ik maar mee te gaan naar de krant, maar daarvoor heb ik wel tegen mezelf gezegd dat ik er alleen maar naar toe ging om aanwezig te zijn en niet om met de kranten te gaan lopen sjouwen.
Ik ben gewoon met mams meegereden en ben daar gewoon lekker op een stoel gaan zitten en heb mezelf maar als gezeldschapspersoon aangemerkt.
Toch kon ik wel wat lichte werkzaamheden verrichten, namelijk door bezorgers op tijd te laten komen om ze even wakker te bellen en ik kon de registratielijsten een beetje bijhouden.
Alleen dat al scheelt een heleboel voor mams en hoeft ze zich alleen maar te richten op het aftellen en klaarzetten van de bezorgwijken.
Daarbij doet mams nu een deel van de Losse Verkoop route die ik normaal gesproken doe en het andere gedeelte doet Peter dan weer meenemen.
In ieder geval doordat ik aanwezig was, kon mams al eerder gaan rijden met de Losse Verkoop en is dus ook eerder klaar met de kranten en kunnen we dus ook eerder naar huis toe.
Eenmaal weer thuis ben ik maar eens even lekker gaan eten en ik geloof dat ik meer gegeten heb dan dat ik de afgelopen dagen gedaan had. Niet dat ik nou slecht gegeten heb of zo, maar tja als je normaal 2 boterhammen eet en dan ineens 4 of 5, dan scheelt dat toch wel een beetje.
Daarna ben ik maar eens lekker naar bed gegaan en heb ik even lekker een paar uurtjes geslapen, wat me natuurlijk weer heel erg goed heeft gedaan hmmm.
Voor de rest heb ik me maar lekker rustig gehouden de rest van de dag en was het al vermoeiend genoeg voor me, want 's avonds was ik uiteindelijk toch behoorlijk afgebrand en ben ik om 8 uur naar bed toe gegaan.
Ook gisterenmorgen was ik om 3 uur weer klaar wakker en ben ik dus weer meegegaan naar de krant, alleen voelde ik me op een gegeven moment even iets minder en waardoor dat nu kwam weet ik eigenlijk niet. Nou ja gelukkig zakte dat rot gevoel op een gegeven moment ook weer weg en ging het daarna ook weer een stuk beter en voelde ik me dus ook weer een stuk beter. Met thuiskomst eerst weer wat gegeten en daarna weer lekker naar bed gegaan.
Gisterenmiddag ben ik maar weer eens naar de huisarts gegaan om gewoon eens even lekker te kletsen en hem een update te geven over mijn toestand.
Dat is iets wat m'n huisarts erg waardeert en daarmee kan hij ook iets meer betekenen voor mij als het nodig mocht zijn. Al een tijdje wil ik eigenlijk al stoppen met roken, maar ik had daar nog niet echt de moeite voor genomen om echt te gaan stoppen met roken.
Nu ik dus met kanker te maken heb en omdat ik in de toekomst nu meer risico loop op hart en vaatziekte door de chemo, heb ik besloten dat ik nu echt moet gaan stoppen.
Ik heb de huisarts gezegd dat ik wilde gaan stoppen en dat ik graag zijn hulp daarbij wilde hebben.
De huisarts zei dat hij dat alleen maar toe kon juichten, maar vond dat dit nu niet het juiste moment was omdat te doen en dat ik nu gewoon nog maar even door moest roken tot ik klaar was met de behandelingen.
Eerst keek ik hem even verbaasd aan en daarop zei hij dat hij het nu geen goed moment vond omdat het op dit moment gewoon een zeer ingrijpend gebeuren is met spanning en stress.
Nou ja op zich heeft hij daar wel gelijk in en hij vind dat ik nu gewoon de dingen stap voor stap moet doen en niet alles tegelijk moet willen doen.
Dus we hebben afgesproken dat wanneer de behandeling achter de rug is, dat we dan samen aan de slag gaan om te zorgen dat ik ga stoppen met roken. Daarmee hebben we het gesprek afgesloten en hebben we elkaar de hand geschud en ben ik weg gegaan.
Naderhand ben ik gelijk weer terug gereden naar huis om Morrison op te halen, want die moest naar de krant om de kranten af te tellen voor de bezorgers en ik ben mee gegaan voor de gezelschap.
Gisteren heb ik ook voor het eerst weer echt een stuk gereden met de auto en ik moet zeggen dat het best lekker ging, hoewel ik wel merkte dat het toch behoorlijk wat energie kostte voor mij.
Op de terug weg van de krant naar huis, begon m'n rechter bilspier behoorlijk pijn te doen en dat kwam door het gas geven en het remmen.
Dus toen ik thuis ben gekomen, heb ik me maar gelijk gedeisd gehouden en ben ik maar eens lekker gaan zitten en heb ik weer eens even lekker achter m'n pc gezeten.
Ik merk dat m'n conditie met de dag weer steeds beter word en dat vind ik wel zo'n heerlijk gevoel en daardoor kan ik al weer iets meer hebben en kan ik ook weer iets meer gaan doen.
Elke dag dat ik merk dat het beter gaat, geniet ik er weer volop van en krijg ik de neiging om mezelf voorbij te gaan lopen, maar door de gebeurtenissen van zaterdag heb ik wel geleerd om maar gewoon rustig aan te doen en het er gewoon maar van te nemen.
Ook vanmorgen was ik al weer vroeg wakker waardoor ik weer lekker mee ben gegaan met de krant, maar als ik nu niet wakker was geworden, dan had ik ook lekker in m'n bed kunnen blijven liggen.
Het vervelende is gewoon dat ik sinds een paar dagen slecht slaap, want ik wordt per nacht wel een x aantal keer wakker en gelukkig val ik dan wel weer in slaap, maar toch is het niet echt fijn.
Op een bepaald moment ben ik het gewoon beu en dan ga ik gewoon uit bed en in dit geval gaan ze hier in huis dan toch ook uit bed voor de ochtendkrant en dan ga ik gewoon maar mee en ga ik na de krant wel weer verder slapen.
Nu nog anderhalve week en dan krijg ik m'n tweede chemokuur weer en om eerlijk te zijn zie ik er toch wel een beetje tegenop, omdat ik dan weer helemaal bij nul ben met m'm conditie.
En misschien is het nu nog wel een stukje erger dan de eerste kuur, omdat ik volgens mij nooit helemaal op het oude niveau terug kom binnen deze 3 weken.
Ik ben echt benieuwd hoe ik er straks na m'n tweede keer eraan toe ben, want al met al gaat het me nou ook niet echt in m'n koude kleren zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten