Al vanaf dat ik mijn 2e chemokuur heb gehad, is m'n buik alleen maar een lastig iets geweest.
De eerste week na de kuur heb ik heel veel buikpijn gehad en toen werd het gelukkig iets minder. Helaas was dat maar voor korte duur en begon de pijn al weer na een paar dagen. Het feit dat ik door de chemokuur heel erg moe ben en praktisch tot niets in staat ben, valt bijna in het niets met de pijn die ik heb aan m'n buik. Zoals ik al eerder aangaf heb ik goede pijnstillers, maar zelfs die schieten soms nog te kort en blijf ik dus met een buikpijn zitten waar ik dus totaal niks meer aan kan doen.
Ook de buikpijn zorgt er soms voor dat ik daardoor ook al heel erg moe ben of word en dat dan in combinatie met de vermoeidheid van de chemo, maakt het er niet altijd makkelijker op.
Ik weet wel dat ik vorige week ook behoorlijk veel last van m'n buik heb gehad, maar het is misschien een beetje raar, daar kan ik me niet zoveel meer van herinneren als alleen maar dat ik weet dat ik heel veel heb afgezien met m'n buik. Maar vanaf afgelopen weekend is de buikpijn alleen maar erger geworden en dat drijft me soms wel eens behoorlijk in een hoekje, maar dan probeer ik maar wat afleiding te zoeken. Vandaag is het nog een stukje erger geworden met de buikpijn, want al de hele dag loop ik met een constante buikpijn en daarbij dan nog eens van die lekker heftige pijnscheuten er bovenop. Soms zijn die pijnscheuten zo erg dat ik bijna krom van ga lopen en als ik het dan over pijn heb, dan is dit toch wel echt pijn waar ik bijna knetter van word.
Morgen moet ik weer naar het ziekenhuis voor de controle voor m'n laatste chemokuur en dan zal ik dit gelijk eens aankaarten, want ik ben heel erg bang dat ik nog meer last van m'n buik krijg als ik m'n 3e chemokuur heb gehad. Want na m'n eerste chemokuur had ik al wel wat last van m'n buik en bij tijd en wijle heel veel last, maar nu na m'n 2e chemokuur heb ik nog meer last van m'n buik.
Dus de angst dat ik nog meer buikpijn zal hebben na m'n 3e en laatste chemokuur wordt alleen maar erger en daarom is het misschien wel verstandig dat ik het dus morgen maar eens even tegen de internist vertel en misschien dat zij er dan nog wat mee kan of dat ze er misschien een oplossing voor heeft.
Ben ik nu aan het klagen, ik weet het niet, maar ik weet wel dat het me behoorlijk dwars zit en dat ik dus heel veel last heb van m'n buik. Op het moment kan het me dus niet eens echt schelen dat ik kanker heb, maar wel dat ik dus heel erg graag van de pijn af wil.
Ik ben geen klager, maar ik zou bijna gaan denken dat ik nu wel aan het klagen. Dus houd ik er nu maar eens mee op en zien we morgen wel wat het gaat worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten