Waarom een blog over mijn ziekte verloop?

Welkom op mijn blog.
In augustus 2011 kreeg ik te horen dat ik Lymfklierkanker had. Ik had toen besloten om een blog bij te gaan houden, zodat ik niet iedere keer aan iedereen het zelfde verhaal hoefde te vertellen. Gelukkig ben ik alweer vanaf februari 2012 helemaal schoon. Omdat er steeds meer mensen met kanker geconfronteerd worden, heb ik besloten om mijn blog te laten staan. Op deze manier kan mijn verhaal en ervaringen delen in de hoop dat mensen hier wat aan hebben.

Heeft persoonlijke vragen aan mij, dan ben u vrij om mij te benaderen via davisajw@gmail.com.

vrijdag 4 november 2011

Weer een week voorbij na m'n eerste chemo.

Ineens vanavond besefte ik dat er al weer een week verstreken is na m'n eerste chemokuur.
Ergens vind ik het toch wel ongelofelijk dat het zo snel allemaal verloopt en dat de tijd gewoon voorbij vliegt terwijl ik eigenlijk niet eens zo heel veel doe.

Deze tweede week is beter verlopen dat de eerste week en dat is goed te voelen aan m'n lijf.
Hoewel ik me wel rustig moet houden, heb ik toch wel zo hier en daar m'n dingetjes kunnen doen en dat is gewoon fijn als je een week niks hebt kunnen doen.
Toch merk ik dat ik snel moe ben of uitgeput, want dan beginnen m'n spieren erg pijn te doen en begint m'n lijf ook zwaar aan te voelen. Wanneer dat gebeurden ging ik gewoon lekker naar m'n bed en hoewel ik dan niet gelijk in slaap kon/kan vallen, geeft het al weer een heleboel rust voor m'n lichaam.
De laatste twee dagen ben ik niet mee gegaan met de krant en dat komt omdat ik gewoon pas in de tweede helft van de nacht pas goed ik slaap val.
Als ik dan eenmaal slaap, dan slaap ik ook gelijk best wel vast en het gekke van alles is dat daardoor voor het eerst deze week niet wakker wordt van de wekker. Gisteren was het zelfs zo dat ik door twee wekkers heen geslapen ben, namelijk mijn eigen wekker en de wekker van Morrison en dat gebeurd me nooit!!
Hierdoor merk ik gewoon dat ik totaal niet helemaal mezelf ben en dan ik m'n eigen lichaam niet eens meer voor de 100% ken.

Op het moment heb ik dus echt het gevoel dat ik mijn lichaam niet meer volledig ken en dat het nu door de chemokuur een beetje vreemd aanvoelt.
Vorige week was het dan nog dat m'n lichaam eigenlijk helemaal niks kon hebben en dat ik gewoon als een soort vaatdoek heb rond gedwaald in huis op de bank of in m'n bed.
Het is een vermoeidheid die ik eigenlijk niet eens kan uitleggen en het is ook totaal niet te vergelijken met de vermoeidheid die ook maar ooit gevoeld of gekend heb.
Deze week is het een week geweest waarin mijn lichaam toch meer aankon en aankan en dat zal de komende week alleen maar beter gaan tot dat ik volgende week vrijdag m'n tweede chemokuur krijg.
In ieder geval is het zo dat geen enkele dag het zelfde is, want de ene dag kan ik meer dan de andere dag.
Dus ik bekijk gewoon van uur tot uur en van dag tot dag waar ik toe in staat ben.

Maar dan nu ga ik eerst maar eens lekker van het weekend genieten Yippie!!
Waarschijnlijk zal ik ook morgen wel in m'n bed blijven liggen en niet mee gaan naar de krant, tenzij ik toch om 3 uur vannacht wakker wordt en niet meer in slaap kan komen.
Maar goed we zullen zien wat er morgenochtend gaat gebeuren, maar voor nu gewoon maar genieten van elk moment van de dag.
Dus bij deze iedereen een super goed weekend en geen gekke dingen doen die ik ook niet zou doen.
SMILE!!!

1 opmerking:

  1. Hoi Alan,

    Volhouden maar, en naar je lichaam luisteren. Niet teveel nadenken, al is dat makkelijker gezegd dan gedaan; daar weet ik alles van!...

    groet Nico.

    BeantwoordenVerwijderen