PET-scan.

Vandaag moest ik naar Roosendaal voor een PET-scan en dat is een scan waarbij ze radioactief vloeistof in je bloedbaan spuiten.
Vanmorgen ben ik gewoon zoals elke morgen naar de krant gegaan en heb ik daar mijn benodigde taken weer gedaan, waaronder de halve route van de losse verkoop.
Eenmaal klaar en thuis gekomen mocht ik niet gaan eten, want voor de scan mocht je vanaf 6 uur van te voren niet meer eten.
Drinken mocht ik nog wel, zolang ik maar dranken pakte waar geen suiker of melk in verwerkt was.
Het is zelfs zo dat ik 2 voor het onderzoek minstens 1 liter water moest drinken en als het even kan zoveel mogelijk weer uitplassen en ik vermoed dat dit voor de afvoer was van eventuele andere stoffen.
Om tien over half 9 kwam ik aan op de afdeling nucleaire geneeskunde en daar werd ik gelijk al mee genomen naar een kamertje waarbij ik even op een bed moest gaan liggen, zodat ze een infuus konden inbrengen en konden controleren hoe mijn suikergehalte was in m'n bloed.
Toen dat eenmaal gebeurt was, mocht ik overeind komen en mee lopen naar een verdieping lager.
Daar werd ik weer naar een kamertje gebracht waar een bed in stond en een toilet.
Ik moest op dat bed gaan liggen en op dat moment spuiten ze het radioactieve vloeistof in m'n lichaam.
Toen dat eenmaal gebeurt was, stopte ze me ook nog onder een deken, want het schijnt dat je warm moet blijven als het ergens afkoelt of koud wordt, dan gaat je lichaam ook suikers vragen om warm te blijven.
Voor de rest moet ik vanaf dat moment een uur lang zo goed als kon zoveel mogelijk stil liggen.
Ik heb me laten vertellen dat de radioactieve vloeistof een soort suikervloeistof is dat ze radioactief hebben gemaakt, want in je stofwisseling gebruik je suikers om te verbranden en aangezien ziek weefsel actief blijft wordt het daarom heel goed opgenomen.
Dat verklaart ook de reden dat je dus een uur lang zo stil mogelijk moest blijven liggen, want als je beweegt gaan je spieren suikers vragen om te verbranden en dan worden je spieren ook zichtbaar op de scan en dat is wat ze zo min mogelijk willen hebben.

In de tussentijd dat ik een uur niks mocht doen, had ik maar besloten om mijn ogen te sluiten en maar een beetje te gaan dutten, hoewel ik misschien ook heel makkelijk in slaap ben gevallen.
Op een gegeven moment moest ik wel zo nodig plassen dat ik het gewoon niet meer uithield en de wc ben ingedoken.
Ik mocht naar de wc alleen als ik heel nodig moest en het niet meer op kon houden, maar als het even kon liever niet hadden ze erbij gezegd.
Nou heel gauw naar de wc en toen weer heel snel op bed gaan liggen en toen ben ik toch weer even weg gedut tot dat ze me kwamen halen en de eerste reactie was met de vraag of ik even lekker gedut had.
Ik kon niet anders zeggen dat ik dat inderdaad gedaan had.
Vervolgens moest ik nog een keer naar de wc om alles uit te plassen en dat was geen probleem, want als je zoveel gedronken heb in zo'n korte tijd, dan wil je wel veel plassen.
Toen werd ik naar buiten gebracht en moest ik naar een vrachtwagen toe lopen waarin de scan stond.
Deze scan is mobiel omdat meerdere ziekenhuizen het apparaat gebruiken en zo worden de kosten verdeelt onder elkaar.
Ook in de scan moest ik op een bed gaan liggen met mijn armen boven m'n hoofd.
De scan zou 30 minuten gaan duren voordat het klaar zou zijn, dus dat was weer een half uur liggen.
Toen de scan eenmaal begon, besloot ik ook hier maar lekker mijn ogen te sluiten, omdat er toch verder niks bijzonder valt te zien als alleen maar de binnenkant van de PET-scanner.
Ik weet het niet zeker, maar volgens mij ben ik wel een beetje in slaap gevallen of in ieder geval heel licht geslapen, want ik was toch ergens best wel moe.
Ik vraag me ook af of dat ik heb liggen snurken in de scan en als dat zo is, dan ben ik heel erg ontspannen geweest en dat is precies wat ze willen.
Als ik heb liggen snurken in de scan, dan zullen ze misschien wel gelachen hebben om mij en daar kan ik ze eigenlijk geen ongelijk in geven.

Toen ik eenmaal klaar was, toen was ik ook echt klaar en kon ik weer lekker naar huis en wat gaan eten.
Moeders was mee gegaan en die hebben ze voor het onderzoek weer terug naar beneden gestuurd naar de aula om daar te wachten op mij.
Dus ik als een speer naar de aula gegaan en toen zei ik dat ik nu toch wel een beetje honger had, waarop we besloten om een broodje te halen bij het winkeltje en een kop koffie te drinken.
Voor de rest is mijn dag verder weer rustig verlopen en heb ik op m'n gemak wat dingetjes gedaan en ik ben even 2 uurtjes naar bed gegaan.

Als het al is het onderzoek best meegevallen, maar als we het over een ontspannen onderzoek hebben dat is het wel deze geweest, maar ook de meest saaie onderzoek die ik ooit heb gehad.
Dus als men ooit zo'n onderzoek krijgt, zorg dan dat je een beetje slaap hebt en dan kun je in die periode dat je stil moet liggen gewoon even een dutje doen.

Nu is het verder nog even afwachten tot vrijdag, want dan moet ik terug naar de internist en zal ik de rest van de informatie te horen krijgen die nu nog ontbreekt.

Zoals je merkt ben ik tot nu toe er allemaal best wel rustig onder en laat ik het maar gewoon over me heen komen en natuurlijk heb ik wel m'n momenten waarop ik soms behoorlijk aan het piekeren ben.
Maar toch kan ik zeggen dat ik me er tot nu toe niet echt druk over kan maken, maar ik kan ook niet zeggen of dat ook zo zal blijven.
Het is nu nog wel een beetje zo dat het allemaal nog een beetje onwerkelijk aanvoelt, maar dat het onwerkelijke gevoel snel weg zal gaan wanneer ze met de behandeling beginnen.
Voor nu is dit wel weer even genoeg en zal ik waarschijnlijk vrijdag de rest onthullen over hoe en wat.