Telefoontje

Het is ern zenuwslopend weekend geweest omdat ik zat te wachten op de dag van vandaag.
Waar ik heel veel behoefte aan heb is dat er een beetje gang in komt te zitten en op het moment kan het me gewoon niet snel genoeg gaan op het moment.
Onzekerheid doet toch op het moment wel de deur dicht, want ik wil toch wel graag weten wat ze nog verder van plan zijn met m'n buik en of ze die dus nog verder gaan onderzoeken.

Om kwart over 3 kwam het telefoontje van de internist waar ik op zat te wachten.
Toen ze belde vertelde ze me dat ze toch vermoeden dat er iets in m'n buik zit en dat ze dat dus nog verder willen onderzoeken, daarvoor had ze een afspraak weten te maken voor volgende week woensdag 19 oktober en dat vond ik toch best wel lang duren gezien deze situatie.
Die opmerking maakte ik en daarop zei de internist dat het echt niet sneller kon en dat ik er nu al met voorrang tussen gestopt was en dat het dus toch best wel snel was.
Het blijkt dat ik een endoscopie ga krijgen zoals ik het van de internist begrepen heb en daar word ik nou niet bepaald vrolijk van.
Dit is een onderzoek die ik al meerder malen ondergaan heb en die zijn me nooit echt bevallen.
De donderdag 20 oktober zou ze de bevindingen rond mijn buik en mijn hele situatie gaan bespreken met de artsen van de Daniel Den Hoed Kliniek die hier wekelijks in Bergen op Zoom komen in het Lievensberg ziekenhuis.
Vrijdag 21 oktober zou ik dan 's morgens om 9:20 op spreekuur moeten komen bij de internist en die zou het dan verder met me gaan bespreken en wat ik verder begrepen heb is dat ze voor die vrijdag ook al een plek zou reserveren voor mijn eerst chemokuur.

Al het al weet ik nu wel een beetje waar ik aan toe ben en aan de andere kant baal ik er ergens toch wel een beetje van dat het toch nog bijna 2 weken gaat duren voordat er weer gang in komt.
Toch heb ik even een paar traantjes gelaten door alle spanningen die ik het afgelopen weekend in m'n lijf heb gehad en de berichtgeving die ik dus vandaag per telefoon ontvangen heb.
Nadat ik in de middag klaar was met m'n werk bij de krant ben ik thuis gekomen en ben ik maar even op bed gaan liggen en dat heeft me wel even goed gedaan.
Want toen ik weer uit bed stapte en even een anderhalf uur geslapen had, voelde ik me al weer een stuk beter en gelukkig ook al weer een stuk rustiger.
Ik kan me er nu wel bij neerleggen dat het pas volgende week weer een beetje opgang komt en in die tussen tijd heb ik me maar voorgenomen om er maar gewoon lekker van te genieten.
Ook al wil ik snel behandeld worden, toch weet ik ook wel dat als het eenmaal gebeurd ik waarschijnlijk niet meer zo rond loop als dat ik nu doe en daarom moet ik het er nu toch maar even goed van nemen.
Misschien besluit ik om van het weekend nog wel even naar Rotterdam te gaan naar een paar goede vrienden waar ik dan nog even lekker uit m'n bol kan gaan voor mijn doen dan.

Voor de rest ben ik op het moment wel heel erg moe en heb ik last van m'n spieren links in m'n schouder en in m'n nek en ik vermoed wel dat dit komt door de zenuwen en de spanningen.
Gelukkig ging het vandaag al wel een stuk beter dan in het weekend en toch zeker afgelopen zondag.
Normaal kan ik lekker genieten van een zondag waarop ik niks hoef te doen, maar dit keer was het toch wel even wat anders dan dat ik gewend was.
Het niks doen had op de een of andere manier toch een bepaalde uitputtingsslag geleverd bij mij en dat waarschijnlijk omdat ik onbewust toch met de situatie bezig ben.
Hoewel ik nu wel steeds meer begin te wennen aan het idee dat ik kanker heb, blijft het toch een raar iets.
Soms weet ik gewoon zelf niet hoe ik er nu goed mee om moet gaan en toch merk ik ook wel dat dit langzaam maar zeker vanzelf gaat.

Nu is het kwart over 9 in de avond en kan ik zeggen dat ik er nu best rustig bij zit en dat de vermoeidheid me nu langzaam begint te overmeesteren en daarom denk ik dat het nu tijd word om m'n bed in te kruipen.
Zeker niet onbelangrijk is dat als ik lekker geslapen heb, ik de boel toch weer even op een andere manier bekijk en dat als ik uitgerust bent, kan ik de boel ook beter relativeren.
Het is ook zo dat ik me nu veel beter bewust ben dat als je uitgerust bent, de dingen veel beter kunt hebben en dat je niet zo vatbaar bent voor de vervelende dingen.
En wanneer je dan toch vervelend nieuws krijgt of zo iets dergelijks, dat je na een goed nachtrust het beter kun accepteren en verwerken.

Ik moet wel zeggen dat dit jaar niet mijn jaar is, want begin van het jaar liep ik al met een gezondheidskwestie en daarna begon het gedonder met m'n buikpijn en dan is dat eindelijk een beetje onder controle en begon ik me een beetje lekkerder te voelen en actiever te worden.
Krijg je als klap op de vuurpijl ook nog eens even te maken met lymfklierkanker.
Laats vroeg iemand aan mij wat ik nou gedaan had om zo gestraft te worden?
Nou ik kan het niet als een straf zien, maar ik zie de dingen als iets heel anders.
Ik geloof ook dat alles wat er gebeurd, dat het gebeurd met een reden en wat die reden dan ook mag zijn.
Afvragen wat de reden van zo iets is, daar zal ik me niet aan wagen omdat ik daar toch geen antwoord op krijg.
Het kan wel zijn dat de reden op een gegeven moment duidelijk wordt, maar het kan ook zijn dat je de reden nooit te weten zult komen.
De vraag waarom ik, is ook een verspilling van tijd en moeite.
Het is een vraag waar je net als de reden en wat eigenlijk het zelfde is als de reden, je daar toch geen antwoord op krijgt.
Het is nu eenmaal zoals het is en daar zal ik het nu gewoon mee moeten doen of ik het nou leuk vind en of ik het nou wil, dat doet er niet eens meer zo zeer aan toe.
Kom ik af en toe als een koele kikker over? Ja ik kom af en toe als een koele kikker over.
Wil het dan zeggen dat ik het er niet moeilijk mee heb? Nee want ik heb het er zeker op z'n tijd behoorlijk moeilijk mee en of alle mensen het zullen begrijpen dat denk ik niet.
Maar men probeert het te begrijpen wat je door maakt, maar men zal het echt begrijpen als met het zelf mee zal maken.
Toch is dit niet wat ik een ander toe zal wensen en zeg ik bij deze laat het lekker bij het ongewisse, want het is echt geen pretje om dit door te maken.

Beste mensen welterusten en tot het volgende verslag.